Ceza konusunda görüşünüz ne olursa olsun, bir kriz esnasında ceza vermekten kaçının; çünkü böyle bir durumda ceza verirseniz, ya hiç etkisi olmayacak ya da agresif bir biçimde kendisine ya da etrafına zarar verecektir. (Ufacık bir şamar bile bu kategoriye girer ve çocuk üzerinde hiçbir olumlu etkisi olmaz, sadece anababanın rahatlamasını sağlar.)
Amacınızın her iki tarafın da sakinleşmesini sağlamak, böylelikle de anlaşmazlığı etkin bir biçimde çözmek olduğunu unutmamalısınız. Kaba güç kullanıp, sizden güçsüz durumdaki bir çocuğu anlaşmazlığa bir çare bulmadan cezalandırırsanız; bu, çocuğun sadece öfkesini arttırır ve onu duyduğu korkudan ötürü çaresizliğe iter.
Aynı biçimde, ceza ile korkutmaktan da kaçının; çünkü bu sorunu görmezden gelmek kadar ciddi sorunlara neden olur. Özellikle, başkalarının yanında korkutmak çocuğu küçük düşürür ve bu da kendine olan güvenini kaybetmesine neden olur. (Tanık olduğum ifadelerden bazıları: "Ne yaparsan yap, tüm seyahatimiz boyunca seni umursamayacağım." ya da "Eve gittiğimizde, bakalım bunları yapabilecek misin?") Acaba bu insanlar çocuklarına evlerinde nasıl davranıyorlar?
"Çocuk yaptığı bir hatadan herhangi bir ders almıyorsa, o hatadan ötürü çok fazla cezalandırılmış olması gerekir."Cesare Beccaria (1738-1794)