HÜSEYİN BALIM
Başkasına verir iken öğüdü
Ondan ders almayan dostu çoğudu
Çantadan çıkarır kalem kağıdı
Sözüm dinlenmiyor demek sakalım
Yokta, ondan diye yazardı Balım
Hele bir kız görsün kafe ye girip
İsmini öğrenir gizliden garip
Adını yazdığı kağıdı verip
Kız bir bak ne halım, o çıksın falım
Der, elinden tutar Hüseyin Balım
Nerede sorunlu bir kişi görse
Fetva verir Balım sırrına erse
Bir tanıdık bulur ne kadar zorsa
Derdin varsa çaresine bakalım
Üzülme be arkadaşım der Balım
Rasim Köroğlundan, Nusret Turandan
Sevmez dostu arkasından vurandan
Ceylanından, haksız hesap sorandan
Mümkün mü o anlatırken bıkalım
Ağzından bal akıtıyorken Balım
Dost içinde kin beslenen öce,de
Karşıydı o haksız karşı güce,de
Aydınlığa ulaşan her gecede
Anma günlerinde bir mum yakalım
Affeder dostlarını belki Balım
Bir mevzu açardı hiç yoktan sana
Ne söylerse söylerdi yekten sana
Sen şiir söylerken o çoktan sana
Hattatlığı ile atarken çalım
Her güzele isim yazardı Balım
Bil ki doğrudur her ne dedimse o
Daha büyük yamyamlara yemse o
Dert üstüne dert verdiren kimse o
Siyasette ismi bende der zalim
Hemen anlatırdı bir fıkra Balım
Ahmet Canbaba